" We wczesnych latach zawodowych zadawałem sobie pytanie: jak mogę wyleczyć lub zmieniać tę osobę? Teraz ująłbym pytanie w ten sposób : Jak mogę zapewnić relację, którą ta osoba może wykorzystać dla własnego rozwoju osobistego? "

Psychoanalityczna terapia indywidualna i grupowa osób dorosłych i młodzieży. Praca psychoterapeutyczna w analitycznym ujęciu. Terapia uzależnień.

Ania Moskal

Psycholożka, terapeutka uzależnień, psychoterapeutka

Anna Moskal

Ukończyłam szkolenie teoretyczne w zakresie indywidualnej i grupowej psychoterapii w Instytucie Analizy Grupowej „Rasztów”, obecnie przygotowuję się do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty analitycznego oraz analityka grupowego. Szkolenie to jest akredytowane przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne i Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Jestem członkiem kandydatem Instytutu Analizy Grupowej „Rasztów”.     
Jestem absolwentką Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie (UMCS), gdzie otrzymałem stopień magistra psychologii w specjalności psychologia kliniczna. Zdobyłam uprawnienia pedagogiczne w drodze studiów podyplomowych w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie.                  

Moja oferta

Relacja terapeutyczna to coś więcej niż relacja między terapeutą a pacjentem. Jej jakość jest wiarygodnym wyznacznikiem pozytywnego wyniku klinicznego niezależnie od podejść psychoterapeutycznych (Ardito i Rabellino, 2011). Optymalna relacja terapeutyczna ma miejsce wtedy, gdy obydwie strony mają do siebie wzajemne zaufanie i szacunek. Pacjent musi wierzyć w umiejętności psychoterapeuty, który z kolei musi być przekonany o zaangażowaniu pacjenta w osiągnięcie uzgodnionych celów. 
 

 

Konsultacje – mają charakter rozmowy podczas której psychoterapeuta wraz z pacjentem stara się rozpoznać trudność, która sprowadza pacjenta do gabinetu, oraz dobrać najbardziej adekwatną formę pomocy do przedstawionego problemu.

Często odnosimy wrażenie, iż przeżywane przez nas kłopoty są wynikiem bezpośrednio, naszych działań i zewnętrznych okoliczności, jednak zwykle doświadczane przez nas trudności znajdują odbicie w naszym świecie wewnętrznym, w naszej psychice. Podczas konsultacji psychoterapeuta słucha pacjenta, starając się podać swoje rozumienie zgłaszanych trudności. Podczas konsultacji myśli pacjenta, jego emocje, pragnienia, potrzeby stają się istotne i ważne.

Jeśli podczas rozmowy istotnym czynnikiem wydaje się być uzależnienie, terapeuta definiuje je, poprzez diagnozę oraz propozycję dalszej pomocy. Konsultacje trwają zwykle od 2 do 4 spotkań i są wstępem do dalej proponowanej psychoterapii. Kiedy konsultacja ma charakter konsultacji do grupy terapeuta stara się, rozpoznać trudności pacjenta i nadać im interpersonalny charakter. 

Konsultacje pary – mają natomiast na celu, między innymi: sformułowanie wstępnego rozumienia problemu w relacji, ocenę możliwości skorzystania przez daną parę z terapii, oszacowanie ewentualnego ryzyka, jeśli takie występuje, czy też danie parze przestrzeni na przedstawienie swojej historii (historii indywidualnej, historii związku), aby odreagowując emocje partnerzy mogli odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcą razem uczestniczyć w terapii i jaki mógłby być jej cel, uwspólniony dla obydwojga partnerów.


Po spotkaniach konsultacyjnych pacjent zyskuje możliwość regularnych spotkań z terapeutą w gabinecie, które jak poprzednio mają charakter rozmowy raz, dwa lub trzy razy w tygodniu. Podczas rozmowy bazującej na „swobodnych skojarzeniach pacjenta” psychoterapeuta podejmuje wysiłek aby zrozumieć głównie nieuświadomione myśli, obawy, konflikty i mechanizmy obronne danej osoby. Pojedyncza sesja trwa 50 minut.


Jest formą psychodynamicznej terapii grupowej, w której leczenie indywidualnego pacjenta odbywa się w grupie i poprzez grupę nie wyłączając psychoterapeuty. Jako, że każdy z nas jest istotą społeczną, funkcjonującą podczas życia w różnych grupach, zwykle podstawową grupą jest rodzina, analiza grupowa pozostaje ukierunkowana na optymalizację interakcji pomiędzy członkami grupy, z naciskiem na rozwój świadomości dynamiki grupowej oraz konfliktów wewnątrzpsychicznych indywidualnych członków grupy. Co więcej praca w grupie pomaga pacjentowi korygować różne nieadaptacyjne formy zachowań oraz problematyczne wzorce interakcji. Dzięki czemu uczestnik grupy może zyskać nowy punkt odniesienia, bardziej realistyczny obraz siebie a grupa stać się początkiem zmiany dysfunkcjonalnych wzorców interpersonalnych na bardziej funkcjonalne, przynoszące większy komfort, w życiu codziennym poza grupą.


Po wstępnym procesie konsultacji i ustaleniu jak problemowe jest używanie substancji/ uzależnieniowych zachowań przez pacjenta w toku terapii terapeuta wraz z pacjentem stara się zrozumieć mechanizm powstania oraz działania uzależnienia u danej osoby oraz jak wpływa ono na poszczególne sfery życia danego pacjenta: w tym na regulację emocji, codzienne funkcjonowanie, znajdowanie i podtrzymywanie satysfakcjonujących relacji czy też podtrzymywanie poczucia własnej wartości. 


Celem w analitycznej psychoterapii pary pozostaje próba pomocy w lepszym rozumieniu i słuchaniu partnerów siebie nawzajem w parze. Terapeuta podczas spotkań stara się stworzyć przestrzeń do badania pojawiających się podczas sesji emocji i myśli. Terapia pary stwarza również możliwość rozpoznania nieświadomych powodów stworzenia danej pary i tworzenia związku, jak i funkcjonujących w konkretnej parze mechanizmów, które mogą zarówno hamować jak i wspierać rozwój w parze.

Podczas terapii partnerzy mają szansę rozmawiać zarówno o bieżącej sytuacji w związku, czy rodzinie, jak i poznać indywidualną oraz wspólną historię, która zwykle znacząco wpływa na funkcjonowanie pary na tu i teraz. Wynika to z założenia, iż w dorosłych relacjach, często powielamy stare wzorce z rodzin pochodzenia. Terapia pary może być przydatna w poradzeniu sobie z problemami w komunikacji pomiędzy partnerami, agresją, konfliktami, brakiem intymności czy życia seksualnego, zdradą.