Dlaczego młodych kręci chemia?

Picture of Anna Moskal
Anna Moskal

young people and drugs„Nastolatki a substancje psychoaktywne – czyli dlaczego młodych ludzi kręci chemia?”
Często pewnie zastanawiamy się, co takiego dzieje się w młodym człowieku, iż decyduje się sięgnąć po narkotyki, czy też spożywać alkohol w dużych ilościach? Co tutaj ma największy wpływ? Sytuacja rodzinna, naciski ze strony grupy rówieśniczej, czy chęć udowodnienia sobie, iż już na pewno jest się dorosłym?, czy może jeszcze inne czynniki, o których istnieniu nie bardzo mamy pojęcie?  Pośród czynników ryzyka, które mogą mieć znaczący wpływ na raczej doraźne używanie substancji (Young people and drugs. Care and Treatment,  Council of Europe ; Pompidou Group, 2007) autorzy wymieniają następujące czynniki ryzyka:

  1. Biologiczne:
  2. genetyczne
  3. konstytucjonalne
  4. Psychologiczne i behawioralne
  5. procesy wewnętrzne
  6. style interpersonalne, interakcyjne
  7. Społeczne i środowiskowe
  8. interakcje w rodzinie
  9. interakcje w grupie rówieśniczej
  10. interakcje w obrębie społeczności

Po przeanalizowaniu czynników ryzyka badacze pozostają niemalże zgodni (Young people and drugs. Care and Treatment,  Council of Europe ; Pompidou Group, 2007), iż kiedy jednostka zaczyna zażywać substancje psychoaktywne podlega w większym stopniu działaniu czynników społecznych i środowiskowych, takich jak;

  • interakcje w rodzinie miedzy innymi: nadużywanie alkoholu, narkotyków, hazard wśród rodziców; słaba więź w rodzinie; niskie wsparcie ze strony rodziców, słaby nadzór rodzicielski, niedostateczne umiejętności rodzicielskie;
  • interakcje szkolne; między innymi: niepowodzenia szkolne, niekorzystna atmosfera w szkole, brak poczucia bezpieczeństwa w szkole, izolujące/ agresywne zachowania klasy
  • interakcje w grupie rówieśniczej; między innymi: kontakty z rówieśnikami, którzy sami stykają się z substancjami, lub mają do nich pozytywny stosunek lub/ i wykazują inne trudne zachowania, odrzucenie przez rówieśników, niskie kompetencje społeczne
  • interakcje w społeczeństwie; między innymi brak szans ekonomicznych i społecznych, w tym szans edukacyjnych, dostępność i spodziewana atrakcyjność narkotyków i ich używania, normy społeczności promujące lub zezwalające na używanie narkotyków lub uprawianie hazardu

Jednak kiedy osoba zaczyna nadużywać narkotyków w jej mózgu i ciele zachodzą zmiany a czynniki biologiczne lub/ i psychologiczne zaczynają być bardziej dominujące  (Young people and drugs. Care and Treatment,  Council of Europe ; Pompidou Group, 2007). Pośród czynników biologicznych mogących mieć znaczący wpływ na rozwój nałogu można wymienić dominujące  (Young people and drugs. Care and Treatment, Council of Europe ; Pompidou Group, 2007):

  • czynniki biologiczne ( profil genetyczny, historia uzależnienia w rodzinie, historia rodzinna zaburzeń ( zaburzenia zachowania, osobowość antyspołeczna, zaburzenia afektywne)
  • czynniki psychologiczne i behawioralne ( zakłócenia w przetwarzaniu bodźców, zmiany neurokognitywne, zaburzenia emocjonalne, deficyt kompetencji społecznych, pozytywna postawa wobec nałogu, impulsywność, agresja, alienacja, niska samoocena, negatywne doświadczenia życiowe, wczesne rozpoczęcie zażywania)

Z wyszczególnionych przez autorów czynników, jasno wynika, iż żaden pojedynczy czynnik nie może w pełni zadecydować o inicjacji, czy też kontynuacji zażywania substancji psychoaktywnych przez młodych ludzi. Myśląc natomiast o czynnikach, które niejako w oczywisty sposób mogłyby chronić młodzież przed używaniem substancji zostały również wyszczególnione czynniki chroniące z  podstawowych grup (Young people and drugs. Care and Treatment, Council of Europe ; Pompidou Group, 2007):

  • czynniki chroniące psychologiczne i behawioralne ( kompetencje społeczne, stabilność emocjonalna, pozytywny odbiór samego siebie, wysoka samoocena, pozytywne społeczne doświadczenia, umiejętność rozwiązywania problemów, zdolności przystosowania do środowiska, elastyczność)
  • interakcje w rodzinie ( pozytywne więzi, wsparcie emocjonalne, zaufanie, jasne reguły i oczekiwania ze strony rodziców, nadzór rodzicielski)
  • interakcje w szkole ( wsparcie ze strony szkoły, wysokie oczekiwania, jasne reguły i zasady, zaangażowanie młodzieży w wykonywanie zadań szkolnych)
  • interakcje między rówieśnikami ( zaangażowanie w pozytywne działanie grupy, różnorodne kompetencje społeczne: między innymi: asertywność, umiejętności komunikacyjne)
  • interakcje w społeczności ( dostrzeganie przez społeczeństwo negatywnych konsekwencji używania substancji, społeczność okazująca zrozumienie i wsparcie, wysokie oczekiwania młodzieży, aktywność związana z religijnością, działalność sponsorowana przez społeczność.

Jak widać na to czy osoba rozpocznie swoją przygodę z substancjami i z jakim skutkiem będzie ją kontynuować, wpływa zbyt wiele czynników, aby można było jednoznacznie stwierdzić co jest bezpośrednią przyczyną używania substancji. Niewątpliwie jednak kształtowanie wysokich umiejętności społecznych, adekwatnej samooceny, pozytywne doświadczenia życiowe, pozytywne interakcje w rodzinie, poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia w szkole, zaangażowanie we własny rozwój oraz budowanie satysfakcjonujących relacji miedzy rówieśniczych to nie wszystkie ale ważne aspekty, które mogą uchronić młodych ludzi przed korzystaniem ze środków psychoaktywnych.

Anna Moskal

Bibliografia:

Artykuł na podstawie książki: „ Młodzież i narkotyki. Terapia i rehabilitacja”; Council of Europe ; Pompidou Group, Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii, Warszawa 2007; rozdział: „Czynniki ryzyka i czynniki chroniące w używaniu narkotyków przez młodzież”.

site logo

telefon : 663390173

anula.moskal@gmail.com

Dlaczego młodych kręci chemia?

„Nastolatki a substancje psychoaktywne – czyli dlaczego młodych ludzi kręci chemia?”Często pewnie zastanawiamy się, co takiego dzieje się w młodym człowieku, iż decyduje się sięgnąć

Read More »

Samoakceptacja

Laboratorium Psychoedukacji “Choć leczenie psychoanalityczne ma prowadzić do samowiedzy, to jednak jego bardziej podstawowym celem jest samoakceptacja. Im bardziej akceptujemy te aspekty Ja, które postrzegane

Read More »

To, czego pragniesz

Pracownia Humani “Większość z nas wie, czego w życiu nie chce. Nie chcemy chorób, bólu, cierpienia, lęku. Nie chcemy biedy, marnej pracy, przytłoczenia, wyczerpania. Nie

Read More »

Empatia

Pracownia Humani “Terminu ,,empatia” nadużywa się do tego stopnia, że jego sens uległ rozmyciu. Nie ma jednak innego słowa, które oznaczałoby odczuwanie wraz z kimś

Read More »

Tylko relacja może zagoić rany

Laboratorium Psychoedukacji „Podczas terapii odkrywamy, że uleczenie może nastąpić tylko poprzez relację. To logiczne – rany, które zadano nam w relacji, tylko relacja może zagoić.

Read More »

 

Konsultacje – mają charakter rozmowy podczas której psychoterapeuta wraz z pacjentem stara się rozpoznać trudność, która sprowadza pacjenta do gabinetu, oraz dobrać najbardziej adekwatną formę pomocy do przedstawionego problemu.

Często odnosimy wrażenie, iż przeżywane przez nas kłopoty są wynikiem bezpośrednio, naszych działań i zewnętrznych okoliczności, jednak zwykle doświadczane przez nas trudności znajdują odbicie w naszym świecie wewnętrznym, w naszej psychice. Podczas konsultacji psychoterapeuta słucha pacjenta, starając się podać swoje rozumienie zgłaszanych trudności. Podczas konsultacji myśli pacjenta, jego emocje, pragnienia, potrzeby stają się istotne i ważne.

Jeśli podczas rozmowy istotnym czynnikiem wydaje się być uzależnienie, terapeuta definiuje je, poprzez diagnozę oraz propozycję dalszej pomocy. Konsultacje trwają zwykle od 2 do 4 spotkań i są wstępem do dalej proponowanej psychoterapii. Kiedy konsultacja ma charakter konsultacji do grupy terapeuta stara się, rozpoznać trudności pacjenta i nadać im interpersonalny charakter. 

Konsultacje pary – mają natomiast na celu, między innymi: sformułowanie wstępnego rozumienia problemu w relacji, ocenę możliwości skorzystania przez daną parę z terapii, oszacowanie ewentualnego ryzyka, jeśli takie występuje, czy też danie parze przestrzeni na przedstawienie swojej historii (historii indywidualnej, historii związku), aby odreagowując emocje partnerzy mogli odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcą razem uczestniczyć w terapii i jaki mógłby być jej cel, uwspólniony dla obydwojga partnerów.